Wróżka III

Tym razem w roli głównej smok, czyli produkt uboczny działania wróżki, rok produkcji 2007. To już ostania część - obiecuję, no chyba, żeby nie ;)

 Gdy wróżka ostatni raz różdżką machała,

 nieświadomie gadzinę do pałacu posłała.

 Smok zamiast w oparach nicości się schować,

 miał przyjemność obok księżniczki wylądować.

 Gdy tylko zobaczył piękność niezwykłą,

 paszczę rozdziawił i głośno ryknął.

 Szyję odsłonił , wgryzać się pragnie

 Nosem pociągnął - cóż tak pachnie ładnie ?

 Księżniczka przerażona, ledwo wykrztusiła,

 że Chanel nr 5 swą skórę skropiła.

 Bestia już nie kąsa, klatą swą napiera

 i do całowania szybko się zabiera.

 Księżniczka w panice usta składa w ryjek,

 po tym pocałunku chyba się napije.

 Gdy cmok bestii na usta pięknej opada,

 rozlega się huk i ciemność zapada.

 Po ciemności jasność komnatę rozjaśnia

 i sprawa pocałunku pięknie się wyjaśnia.

 Smok nie był smokiem przez wszystkich wyklętym,

 tylko pięknym księciem w paskudę zaklętym.

 Księżniczka z radości cudnie się rumieni,

 pierwszego księcia zaraz na drugiego zmieni.

 Pierwszy jej księciunio był dziwnie zwichnięty,

 malował sobie szminką usta, a przy okazji zęby.

 Cieniami i tuszem swe oczy malował,

 w damskich fatałaszkach co dzień paradował.

 Najgorszą z jego opisanych wad była taka wada,

 że wszystkie kosmetyki księżniczce podkradał !!! 

 Więc się nie dziwcie panowie i panie,

 tej bardzo szybko dokonanej zamianie.

 Pierwszy książę, który miał zgrabne nóżki,

 zostaje odesłany w ramiona znajomej wróżki.

 Drugiego księżniczka zachowa dla siebie,

 i będą żyli długi i szczęśliwie, zupełnie jak w niebie.